Dag 26. 80 km
Door: Jac
Blijf op de hoogte en volg Ans en Jac
22 Mei 2017 | Spanje, Mansilla Mayor
Na het opfrissen lekker een terrasje gepakt. Je merkt dat de Camino gangers uit alle landen/werelddelen komen.
Eerst raakten wij aan de praat met een Duitser, een Italiaan en een Braziliaanse. Zij hadden elkaar onderweg getroffen. Zij liepen ieder hun eigen tempo en de eerste die arriveerde in de aubergue reserveerde 3 bedden. Dat moest al voor 11.00 uur gebeuren, anders waren de best aanbevolen plaatsen al vol. Wat dan overbleef was vaak zeer matig.
Je mag raden wie van de drie de snelste was. De Duitser natuurlijk, had ook de langste benen.
Daarna nog gesproken met een Amerikaanse. Zij legde uit waarom er zoveel Amerikanen de Camino liepen. De christelijke kerk in Amerika doet véél promotiewerk voor de Camino. Het lijkt wel of de helft van de lopers uit Amerika komt. Zij lopen vaak van St Jean Pied de Porte naar Santiago of gedeeltes hiervan .Dan heb je nog veel Koreanen, ik denk uit Zuid Korea. De rest komt uit alle windstreken van Europa.
Bij het avondeten zaten wij voornamelijk met vrouwen op het terras. Het was zondag en zij en de kinderen die op het plein aan het spelen waren, stonden er piekfijn op. De mannen zaten op een enkeling na in de kroeg. Voetbal kijken, hoe de Madrilenen kampioen werden.
Na afloop liep het café letterlijk en figuurlijk leeg.
Een fijne bijeenkomstgeheid bij het drinken van bier, is dat je bij ieder pilsje iets hartigs krijgt.
Vandaag weer op tijd uit de veren om de vrijwel schaduwloze Tierra de Campos te doorkruisen. Heftig voor wandelaars. De laatste 40 km hadden zij wel een heel klein beetje beschutting van de bomenrij langs de route. Speciaal aangeplant voor de wandelaars. De wandelaars hadden echter de pech dat de meeste bomen geen bladeren hadden. Het leek wel alsof de eerste bladeren door de hitte waren verdroogd. Toch zaten er nog groene scheuten op. Allemaal bekostigd met Europees geld. Het leek ONZE laan wel.
Verder was het druk op de route. In het begin samen met de wandelaars op een grindpad , maar de rest van de route gescheiden van elkaar.
De etappe vandaag was weer bijna vlak en dus zijn we weer goed opgeschoten. Om 15.00 in onze Casa.
Weer een klein dorp zonder faciliteiten, zij gaan wat lekkers voor ons koken. Hopen wij.
Morgen nog een vlakke etappe , waarna het echte klimwerk weer gaat beginnen.
Eerst raakten wij aan de praat met een Duitser, een Italiaan en een Braziliaanse. Zij hadden elkaar onderweg getroffen. Zij liepen ieder hun eigen tempo en de eerste die arriveerde in de aubergue reserveerde 3 bedden. Dat moest al voor 11.00 uur gebeuren, anders waren de best aanbevolen plaatsen al vol. Wat dan overbleef was vaak zeer matig.
Je mag raden wie van de drie de snelste was. De Duitser natuurlijk, had ook de langste benen.
Daarna nog gesproken met een Amerikaanse. Zij legde uit waarom er zoveel Amerikanen de Camino liepen. De christelijke kerk in Amerika doet véél promotiewerk voor de Camino. Het lijkt wel of de helft van de lopers uit Amerika komt. Zij lopen vaak van St Jean Pied de Porte naar Santiago of gedeeltes hiervan .Dan heb je nog veel Koreanen, ik denk uit Zuid Korea. De rest komt uit alle windstreken van Europa.
Bij het avondeten zaten wij voornamelijk met vrouwen op het terras. Het was zondag en zij en de kinderen die op het plein aan het spelen waren, stonden er piekfijn op. De mannen zaten op een enkeling na in de kroeg. Voetbal kijken, hoe de Madrilenen kampioen werden.
Na afloop liep het café letterlijk en figuurlijk leeg.
Een fijne bijeenkomstgeheid bij het drinken van bier, is dat je bij ieder pilsje iets hartigs krijgt.
Vandaag weer op tijd uit de veren om de vrijwel schaduwloze Tierra de Campos te doorkruisen. Heftig voor wandelaars. De laatste 40 km hadden zij wel een heel klein beetje beschutting van de bomenrij langs de route. Speciaal aangeplant voor de wandelaars. De wandelaars hadden echter de pech dat de meeste bomen geen bladeren hadden. Het leek wel alsof de eerste bladeren door de hitte waren verdroogd. Toch zaten er nog groene scheuten op. Allemaal bekostigd met Europees geld. Het leek ONZE laan wel.
Verder was het druk op de route. In het begin samen met de wandelaars op een grindpad , maar de rest van de route gescheiden van elkaar.
De etappe vandaag was weer bijna vlak en dus zijn we weer goed opgeschoten. Om 15.00 in onze Casa.
Weer een klein dorp zonder faciliteiten, zij gaan wat lekkers voor ons koken. Hopen wij.
Morgen nog een vlakke etappe , waarna het echte klimwerk weer gaat beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
